Gerçeklik

Gerçeklik..gerçekliğin sözlük anlamı;düşünceden bağımsız olarak zaman ve mekanda yer kaplayan her şeydir.
Gerçeklik en büyük yanılgıdır;bir yanılsamadır.
İnsan kendi zihnini yönlendiren bazı putları yıkmadıkça gerçeklik ve varoluşun gerçek manada ne olduğunu anlamayacaktır.
İlim iki türlüdür.. Biri, çevreden okunarak elde edilen, sözel bilgiler yani "Zâhiri ilmi", diğeri ise sadece iç temizliği ile, salt içsel olarak duyularak elde edilebilen "bâtin ilmi" dir.Bizim bu yazıdan kastımız ise içsel duyular sayesinde elde edilen bâtin ilmidir.Söze dayanan teorik bilgilerle işimiz yok.çünkü bu tür bilgi bilgi değildir..Derler ki,ezberden öğrendiğin bu tür bilgileri unuttuğunda cahilin teki olur çıkarsın!Eşeğin üzerinde onlarca kitap ama o sadece bunları yük olarak görür ve taşır.Bizlerin de sözel bilgilerden yola çıkarak ilim öğrendik havasına bürünüp böbürlenmemiz eşeğin işine benzer. Oysa iç bilgi, dıştan okunarak elde edilemez, bu bilgi insanın içinden doğarak gelir ve gerçek bilgi budur.
Bazı yollarla ilimin kemale erdirilmesi ve böylece bunun toplumsal düzeni güzelleştirmek hatta mükemmel hale getirmek için kullanılması gerekliliktir.Bu da Batın ilminden geçer..çünkü diğer ilim insanın kendisinedir.
Bizler hastalarız;gönül gözleri görmeyen hastalar..hakikat ise hastalığın geçmesidir,varılacak yerdir,hakikat yaptığın İŞ in semeresidir;oradaki incilerdir.Hakikat, tasavvufda kelime manasıyla bir şeyin aslı anlamını taşır.
Gerçeklik diye bahsettiğimiz şey(parapsikolojik manada)tamamen saçmalık..yanılsama..
Kimileri,’hadi sana bir çimdik atayım da,bakalım gerçek bir hayatta mısın,değil mi?.’ diye saçma bir yönlendirme yaparlar kafalarında..halbuki iş öyle değil!..
gerçek,hikayeni;tüm yaşamında yaşadığın anıları unutman ve gelecekle kurduğun umutlarını yakmandan geçer,gerçeklik..
Şu An ı yaşamamız dileklerimle..

Efrasiyab

Vizyon

VİZYON


Vizyon yeteneği başlı başına bir fasafiso..ben görüyorum da ne oluyor!..neden insanlar böyle mucizevi şeylerin peşinden sürüklenip,kendisinin de böyle bir yetiyle olağan yaşamdan çıkıp farklı görmek istesin!..buna hep şaşarım..halbuki çevresinde öyle olağandışı şeyler olmaktaki bunların farkında değil..bunlar bir numaralı mucizeler halbuki..
Bilirsiniz,meskalin en çok Peyote kaktüsünde bulunur..bi keresinde,İzmir’de kısa bir süreliğine ikamet ettiğim senelerde Carlos Castaneda'nın ilk kitabından etkilenip DOLMUŞA BİNDİM..:)..bazı vizyonlar gördüm..ilk başlarda kendimi vücudumdan ayrılmış gibi hissetmem ve derin bir sessizliğin çukuruna yuvarlanır tribine girmem paranoyak yapmıştı beni..ardından dar bir yolda yürümeye başladım..bilirsiniz yürüme içsel söyleşiyi keser..ve bunu bilerek yapıyorum;bilinçli..ama yürüyüşüm düzenli(ritimli) olmakla beraber bana ters gelen bir yürüyüş tarzıydı;yılansıvari.bu suretle tonalim gerçekten doldu ve farklı bir boyuta fırlattı beni..Buda,nasıl ki padişhalığını terk edip Mutluluğu bulmaya gittiyse ben de,ışıklı,parlak bir tünelden(ama tünelin çevresinde ‘inorganik varlıklar’ türünde oluşumlar sürekli beni ya güzel bir şekilde çağırıyor,ya da ürküntü veren bir oluşumla etkilemeye çalışıyorlardı..)geçiyordum.. organik serebral hastalığın önemli bir erken belirtisi olan öforik bir hale soktu..bu bitki gerçekten kullanmasını bilen kişilerin elinde bir harika..bir de ben bir çömezdim ve bir bilgi adamının çömezi..hatta resmini bile çizmişimdir..
İş tünelden çıktıtan sonra idi..
Daha sonra sessizliğin sesini duydum işte!..
Çünkü yaradanı sessizlik içinde ve yüreğinde bulursun.
Bu tür erk bitkileri kullanmamıza gerek olmadığını,daha sonraları okumalar yaparken Gazali’nin bir kitabındaki makaleye samimi olduğumu hissederek terk ettim..
Bence mutluluk,Buda gibi olmaya özenmek değil,Buda olmaktan geçer..mutluluğu aradıkça daha mutsuz olucaksın..çünkü mutlu olmanın düşünü kuruyorsun..halbuki ıstırap içindesin ve öyle battıkça batacaksın..mutlu olmayı unut..kül olmadan tekrar doğamazsın!
Evet mutluluk zor zanaat! peşinde koşulası değil,hiç!

Sevgiler..

Atlantis

Eski Yunanistan’da yaşamış bir ozan olan Solon’un rivayet ettiğine göre Mısır yakınlarında Saitikos denen bir ülke vardı.Buranın halkına göre ülkeyi kuran bir tanrıça olup,ona kendi dillerinde Neith adını uygun bulmuşlardır.Salamis uzun bir yolculuktan sonra onların memleketine vardığında,halk tarafından pek şatafatlı karşılanmış ve ilgi görmüş.Onların arasında uzun bir süre de ikamet edip kendilerinden üstün olan bir çok bilgiyi öğrenmeye çabalamıştır.
Bir seferinde onlara eskilerden söz açmaya sürüklerken,önce kendi inanışlarına göre ilk insanın yaradılışını,tufanın çıkıp onları kurtaran adamı anlatmaktayken bir rahip onun sözünü yarıda kesip,”Ah Solon,Solon”demiş..”Siz Helenler her zaman çocuksunuz,sizin memleketinizde hiç bilge yok!”Bunun üzerine Solon,”bununla ne demek istiyorsunuz?”diye sorunca,rahip ona,”Sizin hepinizin ruhları çok genç diye cevap vermiş, çünkü kafanızda ne bir eski geleneğe dayanan , öteden beri edinilmiş fikir ne de zamanla ağarmış bir bilginiz var. Bunun sebebi şudur . İnsanlar birçok şekillerde yok edilmişler daha da edileceklerdir. En büyük felâketler ateşle sudan gelmişti , ama bin türlü başka sebeplerle meydana gelen daha küçük felâketler de vardır. Sizin memleketinizde de bir gün babasının koşu arabasını koşturup yine aynı yoldan süremeyince yeryüzündeki her şeyi yakan , kendisi de yıldırımlarla vurulup ölen Helios’un oğlu Phæton’un hikâyesi gerçekten bir masal gibi anlatılır , ama hakikat şudur ki , gökte dünyanın etrafında dönen gök cisimleri bazan yollarından şaşarlar , uzun aralıklarla meydana gelen bir tutuşma yeryüzündeki herşeyi mahveder. O zaman dağlarda , yüksek kuru yerlerde oturanlar , şehirlerde , deniz kenarında oturanlardan daha çok mahvolurlar. Fakat , Nil , her zamanki kurtarıcımız olan Nil , taşarak bizi bu felaketten de kurtarıyor. Bunun aksine Tanrılar , bir tufanla dünyayı yıkadıkları zaman yalnız dağdaki sığırtmaçlarla çobanlar kurtuluyor, ama sizin şehirlerin ahalisini nehirler alıp denize sürüklüyor. Halbuki bizde sular hiç bir zaman ovalara yükseklerden gelmiyor, her zaman tabiî bir şekilde toprağın altından çıkıyor. İşte burada en eski adetlerin bundan dolayı korunmuş olduğu söyleniyor. Fakat gerçek şudur ki : kendilerini kaçıracak kadar şiddetli bir soğuğu da yakıcı bir sıcağı da almayan bir yerde , her zaman az ya da çok insan vardır. Hem sizde olsun , bizde olsun , , yahut da adını duyduğumuz başka bir ilde olsun , güzel , büyük , yahut da başka bir bakımdan ilgiye değer bir şey meydana gelmişse bütün bunlar , en eski çağlardan beri burada tapınaklarda duruyor , böylece de korunmuş oluyor. Sizde ve başka uluslarda tam tersi , daha yazmayı ve devletlere lazım olan her şeyi öğrenir öğrenmez , gök yüzünün suları belirli bir zamandan sonra , bir hastalık gibi sağanak halinde üzerinize yağıyor , içinizden okuyup yazması olmayanlarla cahillerden başkasının kurtulmasına meydan bırakmıyor ; o kadar ki toy çocuklar gibi kendinizi yeniden , hareket ettiğiniz yolun başında buluyor , eski zamanlarda , burada , kendi memleketinizde olup bitenlerden hiç bir şey bilmiyorsunuz ; çünkü Solon , yurttaşlarının biraz önce saydığın soyu sopu , sütnine masallarından pek farklı değildir. Her şeyden önce daha eskiden bir çok tufanlar olduğu halde siz , bir tek kara tufanını hatırlıyorsunuz ; sonra insanlar arasında görülen en güzel ve en iyi soyun sizin memleketinizde doğduğunu ve kendinizin , senin de bugünkü devletinizin de , felaketten kurtulabilmiş bir tohum sayesinde o soydan geldiğinizi bilmiyorsunuz. Bilmiyorsunuz , çünkü felaketten kurtulabilenler , bir çok nesiller boyunca , hiç bir yazı bırakamadan ölüp gittiler. Evet , Solon , bir zamanlar suların sebep olduğu en büyük felaketlerden önce , bugün Atina adı verilen devlet , savaştan yana en yiğit , her bakımdan ölçülemeyecek kadar da medeni bir devletti : Göğün altında sözünü işittiğimiz en güzel şeyleri başaran , en güzel siyasa kurallarını icat eden odur , diyorlar.”
Solon’un anlattığına göre , bunları duyunca şaşakalmış , rahiplerden eski yurttaşlarına dair ne biliyorsa hepsini dosdoğru , hemen kendisine anlatmasını rica etmiş . Bunun üzerine ihtiyar rahip cevap vermiş :
“ İsteğini yerine getirmememe hiç bir sebep yok , Solon , bunu senin hatırın için olduğu kadar yurdunun hatırı , hele sizinki kadar bizim ilimizi de koruyan , onları büyütüp yetiştirmiş olan tanrıçanın hatırı için de yapacağım. O tanrıça ki , sizin ili bizimkinden bin yıl önce , toprak ile Hephaistos’tan aldığı bir tohumla vücuda getirmişti, kutsal kitaplara göre , bizim ilin kuruluşundan beri sekiz bin yıl geçmiştir. Demek oluyor ki sana dokuz bin yıl önceki yurttaşlarının kurumlarını , onların en şanlı başarılarını kısaca anlatacağım. Başka zaman vaktimiz olunca bunların hepsini yeni baştan sıra ile teker teker ele alırız.
Biz burada ilinizin hayranlık uyandıran büyük başarılarından bir çoğunu yazılı olarak saklıyoruz . Ama bunların içinde bir öylesi var ki büyüklük , kahramanlık bakımından hepsini geride bırakıyor. Gerçekten eski yazılar , vaktiyle ilinizin , büyük Atlas denizinin ötelerinden gelip Avrupa ile Asya’ya küstahça saldıran koskoca bir devleti yok ettiğini söylüyor. O zamanlar bu koca denizden geçilebiliyordu ; çünkü sizin Herakles Sütunları dediğiniz o boğazın önünde bir ada vardı. Bu ada Libya ile Asya’nın ikisinden daha büyüktü. O zamanlar oradan başka adalara , oradan da karşılarında uzanan ve gerçekten adını hak eden denizin kenarındaki bütün kıtaya ulaşılabiliyordu. Çünkü sözünü ettiğimiz boğazın iç tarafı , girişi dar bir limana benzer , dış tarafı ise gerçekten büyük bir denizdir. Etrafını çeviren kara parçası da gerçekten kıta denebilecek bir topraktır.

İşte bu Atlantis adasında , hükümdarlar , hakimiyetini bütün adaya , öteki adalara , hatta kıtanın bazı parçalarına kadar uzatan büyük , hayranlığa değer bir devlet kurmuşlardı. Bunlardan başka boğazın iç tarafında, bizim tarafta , Mısır’a kadar Libya’nın , Tyrhenia ya kadar da Avrupa’nın hakimi idiler. Bir gün bu devlet bütün kuvvetlerini bir araya toplayarak sizin yurdunuzu , bizimkini , boğazın iç tarafındaki bütün ulusları boyunduruğu altına sokmak istedi. İşte o zaman , Solon , iliniz bütün değerlerini , bütün kuvvetini dünyanın gözü önüne serdi. Cesaretten , savaş bilgilerinden yana öteki illerin hepsinden üstün olduğu için Hellenlerin başına geçti ; ama ötekiler kendini bırakıp çekilince bir başına kalan , böylece en tehlikeli duruma düşen iliniz istilacıları yendi , bir zafer anıtı dikti , şimdiye kadar hiç kölelik etmeyenleri kölelikten kurtardı ve bizim gibi , Herakles sütunlarının iç tarafında oturanları iyi yüreklilik ile serbestliğine kavuşturdu. Ama bundan sonra korkunç yer sarsıntıları , tufanlar oldu . Bir gün , bir uğursuz gecenin içinde , ne kadar savaşçınız varsa hepsi birden bir vuruşta toprağa gömüldüler. Atlantis adası da , aynı şekilde , denize gömülerek yok oldu. İşte bunun içindir ki , ada çökerken meydana getirdiği sığ bataklıklar yüzünden o deniz bu gün bile, geçilmez, dolaşılmaz bir haldedir."

Platon’un Timaios adlı eserinden..

Yaşlı Derviş

Sakalları ve saçları uzamış, ak pak.Bir elinde âsa, sırtında kalın bir aba,dağların zirvelerinde bir süre dolaştı durdu.Derken küçük bir dağ köyüne rast geldi.İlk gördüğü evin kapısını çalıp sofralarına oturdu. Korkak, ürkmüş toprak kokan ellerin bereketi, sofralarındaki ekmek. Keçi sütü, yoğurt, soğuk dağ suları, yağı alınmış dinsiz çökelek, biraz tereyağı hepsi, hepsi bu.Korku, doğaya sinmiş bir çakal. Açlık, avurtları göçertmiş bir yel. Çocukların kocaman gözleri, küçücük elleri ve yalın ayakları umarsız bir koşmaca köy meydanında.
Makaslanmış saçlarını okşadı çocukların.Birini arıyordu sanki.Belki de kendini arıyordu içlerinde. Bu dağ köyünde bir başına tek başına bıraktığı çocukluğunu arıyordu!..
İşte orada güneşten iyice yanmış, kararmış rüzgarla yarışırcasına koşuyor.“Masalcı geldi, Derviş geldi, koşun!”Takılıp diğer çocuklarla birlikte Dervişin ardına, kapı kapı dolaştılar. Derviş önde çocuklar ardında gelip söğüdün altına oturdular.
Derviş çocukların saçlarını okşadı. Onları sevdi, birini diğerlerinden ayırmadan. Her birinin gözlerinin içinde bir şeyler aradı. Akar sular kadar berrak, hilesiz gözlerinde onların kendisiydi aradığı.
Heybesinde her zaman bir somun ekmek ve geçtiği yollardan toplanmış yaban meyvaları olurdu. Neyi var neyi yok paylaştırdı çocuklara.En çok da sevgisini..henüz yeni ergen olmuş kızlara,kırmızı beyaz iplerle saç örgüsü yaptı, açılmasın diye de sonuna düğmek ataraktan.Genç kızların dileği yerini bulsun, evin bereketi olsun, seven iki gönül bir, canlar sağ, yollar açık, kimsecikler hasret çekmesin, gidenler dönüp evin yolunu bulsun diye.Bize; çocuklara masallar anlatırdı.Bir varmış bir yokmuş diyerekten başlar,nedense pireleri berber etmeden uzak dağ köylerinin yalnızlığa itilmişliğini ve kurt,çakal ulumalarına terk edilmişliğini anlatırdı.Bir zamanlar güzelliği ve özgün mimarisiyle dillere destan olan Harran şehri süslerdi masallarını.Muhtemelen yok olmaktan kurtardığı bazı eski Yunan elyazmalarını bağrına basmışdı.
Bizim yanımıza geldiğinde,işaret ederek:“Sen” dedi saçlarımı okşarken, “Bu bucak sana dar gelir, bu dağ,yayla seni tutamaz, engel olamaz. Seni uzun, uzak yollar bekliyor.”
Yüreğimi bir telâş bastı. Köyümü çok özleyecektim... Ana-babamı, çocukluğumu..Ağzımı açtım lakin bir şeyler söyleyemedim. Susamıştım o an, yutkundum. Kalkıp oradan gitmek istedim. Hemen yollara düşüp gidecekmişim gibi geldi bana, vazgeçtim ve bir daha yerimden kımıldamadan öylece kalakaldım.“Gün döner gece olur. Gün yırtıp her seferinde karanlığın bir yerini, ışık olur. Zaman akar devran döner. Gün güne eklenir ay, ay aya eklenir yıl olur. Çok düğün olur davullar vurulur. Hepiniz büyür er kişi olursunuz.”Başlamıştı masal.Ak sakalını sıvazladıkça bir ışık çakıp gözlerinde ışırdı. Birileri,dünden getirip masalı orada bırakmışlardı.O, onların bıraktığı yerden başlayıp anlatıyordu.“Her adım bir sonrakini çağırır. Her yürüyen menzile biraz daha yaklaşır. Bugün dünden, yarın bu günden güzel olur. İnsanoğlu aç bir kurda benzer. Gündüz gözü ile kümes talan eden tilkiye benzer. Bazen saf bir koyun gibi bıçaklara yürür.İnsanın en makbulü ise karınca gibi çalışanı. Bir olup birlik olanı. Aşını ekmeğini aslanın ağzından alanıdır.”Etrafında oluşan çember gittikçe büyüyordu. Çember büyüdükçe daha çok sokuluyorduk birbirimize. En içte çocuklar bağdaş kurmuş oturmuşlardı.Onların hemen arkasında yetişkin erkekler diz çökmüşlerdi, en dışta da kadınlar ayakta duruyorlardı. Kimsede ses yoktu. Hepimiz; çocuklar, genç kızlar erkekler, yetişkin erkek ve kadınlar pür dikkat onu dinliyorduk.“Yüreğin en makbulü” dedi.Sıra yüreğe gelmişti.“Sevmesini ve bağışlamasını bilendir. Sevmeyen yürekler, pas tutmuş demir gibidir. Bir işe yaramaz. Yollara düşenler, dağları aşanlardır. Gün olur, kan kardeşliği, yerini ter kardeşliğine bırakır. Gün olur, onların teri ve avuçlarının içindeki güller konuşur.Dağları saran, köy yollarını tutan bu miskinliğimiz, demir gibi erir, şekil alır gürz olur. Her bir sümüklü oğlan, her bir naçar kız, Ferhat olur, Şirin olur.Mevsim döner, yaz olur. Uğruna ölecek aşklar olur.Elmadaki diş izinden bu yana gülmedi insanlığın yüzü. Gülecek. Nar olup açacak. Gün olur yalanı, yılanı bir gülmece olur. O zaman gülecek insan.”Bakışlarıyla içeri girip yüreklerimizi tutuyordu sanki. Gözlerimizden okuyordu alnımızdaki yazgıyı. Her sakalını sıvazlayışıyla, ışıklanıp parıldıyordu gözleri ve bizi sarıp sarmalıyordu.“Sevmek zor iş. Sevmek emek ister” deyip bitirdi sözlerini. Akabinde,“Akşam olmakta, yollar bizi bekler, yollara düşme vakti” deyip hazırlanmaya başladı.Yaşlı ellerini toprağa basıp doğruldu. Heybesini omuzladı. Yollara düştü. İnce köy yollarında bir toz kalktı, bir toz duruldu. Derviş geldiği gibi gitti. Ardında bıraktığı kelamları,rüyalarımıza misafir olan masalları kaldı.

Efrasiyab..

Tamu

Kurşun Lahdin eritilmesinden dört yüzyıl kadar önce, Halife MansurHazretleri düşünde gökten kayan iki yıldız görmüş, meğerse bunlar Harut veMarut adlı iki melekmiş. Ademoğulllarının dünyada döndürdükleri işleri merakettikleri için göğün en yüksek katının izniyle gece yere iniyor, şafak söküncede esrarengiz bir beyit okuyup tekrar eski yerlerine yükseliyorlarmış. Ne varki günün birinde ölümlü bir kadına âşık olmuşlar. Kadın da bunları serhoş edipgöklerin kapısını açan beyiti ağızlarından almış. Esrarengiz sözleri söylersöylemez yükselmeye başlamış, ama yarı yolda diğer melekler onu çarpıp biryıldız yapmışlar. Bu yıldızın adını Zühre koyduktan sonra, Harut ve Marut'usaçlarından bir kuyuya asıp cezalandırmışlar.Sabah olunca, Halife Mansur Hazretleri atına atlayarak düşünde gördüğübu kuyuyu arayıp bulmuş. Yaklaşıp baktığında dibinde kendi aksini görmüş.Sudaki aksi ona, "Ey Mansur. Sonunda geldin. Nice zamandır burada senibekliyordum. Ben senin aksin değil, ikizinim. Sana ilim vereceğim, amayalnızca bir tek şey sorabilirsin. İyi düşün ve bana sadece bir soru sor,"demiş. Halife Efendimiz de havsalasını zorlayıp iyice düşündükten sonra, "Banadünyadaki herşeyi göster," demiş. Kuyunun ayna gibi parlak sathında o an,dünyanın o güzelim sureti görünüp kayboluvermiş. Halife Mansur'un kamaşangözlerine yeniden nur geldiğinde, az ötede akan ırmağa, Dicle'ye bakıp buradabir şehir kurmaya and içmiş.Yüzbin işçi yirmi yıl çalışıp o dairevi şehri, bugünkü Eski Bağdat'ıdünyanın suretine uygun olarak bu yüzden inşa etmişler. Merkeze el MansurCamii ile bir saray kondurup etrafına gökyüzündeki on iki burcun timsali olanon iki devlet binasını dikmişler. Dünyayı çevreleyen Kaf Dağı yerine, bu şehritam bir daire şeklindeki bir surla kuşatmışlar. Sonunda burası HalifeEfendimizin kuyuda gördüğü surete fazlasıyla benzemiş. Barışın hüküm sürdüğübu şehre Madinetü's Selam denmiş. Gelgelelim şehri kurmakla yükümlü ikimimardan biri işi gücü bırakıp, Bağdat'ın kuruluşunu anlatan bu masalı kurmuş.O gün bu gündür, bu masala İlk Bağdat Masalı denir.Gassal'ın sırrını açıklayan esrarengiz yazıları incelemkle meşgulbilginler, yaşadıkları bu şehri iki mimardan hangisinin kurduğuna kararveremiyorlardı. Dünyanın suretine göre dairevi şekil verilmiş olan EskiBağdat, giriş yasağına rağmen definecileri, tılsımcıları ve serüvencileri,sözün kısası dünyanın binbir haline âşık binbir türlü insanı bir girdap gibikendine çekiyordu. Geceleyin surlarını gizlice aşanları, yarıçapında geleceğigören kahinleri, ellerinde usturlabla yer tayin eden definecileri, mıknatıstaşıyla ay tozları toplayan simyacıları yutuyor, geriye masallarınıbırakıyordu. Bunlar İlk Bağdat Masal'ına ekleniyor, kâhinin, simyacının vedefinecinin boynu vurulmuş bedenleri yeraltında yatarken, ruhları bumasalıncüzleri olarak ay altında dar sokaklarda dolaşıyordu. Yeri geldiğinde lambaiçlerine, halı püsküllerine siniyor, fırsat bulduklarında ise yeni düşlere vetasarılara girip yeni masallar yaratıyorlardı. Yaşayan vârisleriyle ilk mimarne kadar köşk, kasır, kâşane ve saray yaparsa yapsın, Bağdat'ı ikinci mimarkadar büyütemiyordu.

Bilginlerin esrarengiz yazıları incelediği Darüssena, simyacıların,madrabazların ve daha nicelerinin düş gücünü azdıren bu dairevi şehrin Basrakapısının karşısındaydı. Bu binanın zemin katında, kendi kendine işleyenaygıtların yapıldığı, altını iki katına çıkaran formüllerin sınandığı,akıllara durgunluk veren silahların denendiği işlikler vardı. Burada aletlerinyayları kurulur, sarkaçlar koyverilir, pergeller döner, imbikler fokurdardı.İkinci katta ise bu âlemin gidişatına yön veren ilkeler incelenirdi. Hastamadenleri, saf halleri olan altına dönüştürecek eliksirin hassaları, kızistemek ve savaş açmak için uygun zamanları gösteren takvimlerin ayrıntıları,gezegenlerin tuzlar üzerindeki etkileri burada tartışılır ve sonucabağlanırdı. Üçüncü ve son kat ise, rafları kitaplar ve parşömenlerle tıka basadolu olan o kadar muazzam bir kütüphaneydi ki, burada Halid bin Yezid'in"Firdevs el Hikme"sini bulmak bile mümkündü. Bu binada ayrıca çatıdan bodrumakadar inen ve ağzında sağlam bir kapak bulunan bir "kuyu" vardı. On kulaçderinliğinde olan bu kuyunun dibinden gökbilimciler, bir düzenekle kapağı açıphava aydınlıkken bile yıldızları gözleyebilirlerdi. Küçük bir kalegörünümündeki Darüssena'ya bir casusun ya da parmağında zehir dolu bir yüzüklebir intahar fedaisinin sızması mümkün değildi. Çünkü buranın bir tek kapıdanbaşka girişi yoktu. Gündüzleri tavandaki delikten giren güneş ışığı aynalarvasıtasiyle bütün odalara, işliklere ve hücrelere yansıtılırdı. Kundakçılarave fedailere karşı türlü tuzaklar geliştirilmişti. Damda, avluda ya da içeridesık sık, ya Zühre'nin ışığının erbezlerini patlattığı bir Moğola, ya da mizaçdengesi bozulup gözleri taşa dönüşmüş bir Gazneliye, yahut madeni şişelerehapsolmuş Karmatlılara rastlanırdı.Bilginler, kurşun lahitten kalıbını aldıkları anlaşılmaz yazıları işteböyle bir yerde inceliyorlardı. Sabahtan bu yana kafa patlatmalarına rağmenvarabildikleri yegâne sonuç bunun, içinden kolayca çıkılabilecek bir işolmadığıydı. Esrarengiz metin şu ifadeyle başlıyordu:

"Hakikatin Efendisi günahkâra şöyle dedi:

'Sagdakilerin en üstünden soldakilerin enaltına inersen cehennemin kapısını bulursun''.

"Cehennemin kapısı", bilginlerin bir çoğunu korkutmamış değildi.Gelgelelim taşıdıkları muskaların onları bu uğursuz ibareye karşı koruyacağıapaçıktı. Yine de akıllarına binbir türlü düşünce geldi. Yazıldığına göreahrette, cennetlikler Peygamber Efendimizin sağına, cehennemlikler ise solunatoplanacaktı. Öyleyse sağdakilerin en üstünü ve şereflisi, soldakilerin enalçağı ve soysuzu olduğunda cehennemin kapısı ona açılacaktı. Buraya kadarherşey makul görünüyordu, fakat metnin geri kalan kısmına nasıl bir anlamvermek gerekecekti? Çünkü, Hakikatin Efendisinin sözünden sonra, tuhaf birYunancayla yazılmış bir metin başlıyordu:"en toutois e aitia tes melainas kolesesti filia kai o sitos o skleros. outos, nosogignetai e lupe en tuma kai en somati melainakole. aute kole mekanetai malista ton karkinonen geronti kai filomania en neania, osper outosfrontizei ten filen, siopei de dia tes emeras. oporos tou nosou melainas koles d'esti me melein,upaluskein de epitumia kai diagein radios, anagkeestein kuamon kai labraka, etera esti kakos.frontizetin dei ton kalon tina."Yunanca bir tıp kitabından alınmışa benzeyen bu metni bilginler şöyletercüme etmişlerdi:"Bu kilerde melankolinin nedeni aşk vekuru gıdadır. Böylece bu hastalıkta rufta kederve bedende kara bir safra oluşur. Bu kara safrayaşlılarda urlara, gençlerde ise aşk deliliğineyol açar, öyle ki, genç gün boyunca sevgilisinidüşünür ve susar. Melankoli hastalığının çaresiise kaygılanmamak, tutkudan kaçınmak ve rahatyaşamaktır. Baklagillerden ve lezzetli balıklardanyemek gerekir, başkaları kötü gelebilir. İyi birşeyi düşünmek icab eder."Melankolinin nedenlerini ve sonuçlarını açıklayan, tedavi ve perhizusulleri hakkında bilgi veren bu metin bilginlerin kafasını iyice karıştırdı.Bazıları bizzat bu hastalığın cehennemin kendisi olduğunu düşündüler. FakatGassal'ı yenilmez kılan güç, bu hastalığın neresinde olabilirdi? Sonundaiçlerinden biri, melankolinin de bir tür delilik olduğunu, herkesin bildiğigibi bazı delilerin olağanüstü güçlü oldukları için zincirle zorbelazaptedildiklerini söyledi. Gassal'ın Cabir'i deli kuvvetiyle yendiğine öncehiç kimse inanmak istemedi. Gel gör ki bir süre sonra, başka bir açıklamabulamadıklarından bu fikre sarılmak zorunda kaldılar ve olağanüstü birüzüntünün inanılmaz bir kuvveti nasıl sağlayabileceğini bulmaya çalıştılar.Öğle vaktine kadar henüz bir sonuca erişememişlerdi.

İhsan Oktay Anar/1996

Tasavvufda Edeb ve Ahlak

EDEB VE AHLAK
İslami hükümler genel olarak üç ana grupta incelenir. a. İtikat, b. İbadet, c. Ahlak. Aslında bu hükümlerin sahaları kısmen birbiriyle örtüşür. Geniş bir bakış açısından itikada ve ibadete ait hükümleri ahlaki hükümler içerisinde değerlendirmek de mümkündür. Bu sebeple peygamber efendimiz "güzel ahlakı tamamlamak için insanlığa gönderildim" buyurmuştur.Aşağıdaki ayet ve hadislerden de anlaşılacağı üzere geniş anlamda din, güzel ahlaktan ibarettir. Bu sebeple Cenab-ı Hakk Kuran-ı Kerim'de Efendimiz (s.a.v) hakkında; "Şüphesiz sen yüce bir ahlak üzeresin" (Kalem Suresi, 4) buyurarak onu övmüştür. Peygamber efendimizin ahlakı ise, Kuran-ı Kerim'in hayata tatbikinden ibarettir. Çünkü sahabe (r.anhum) Hz. Aişe (r.anha) validemize, efendimizin (s.a.v) ahlakından sorduğunda; onun ahlakının Kuran olduğunu söylemiştir. Peygamber (s.a.v) şu hadisi şerifi bu konuya işaret etmektedir."Beni rabbim terbiye etti ve edebimi güzel eyledi." Yine islam'da ahlakın ehemmiyetini efendimizin şu hadisleri de en güzel şekilde ortaya koymaktadır.: 1- "Din güzel ahlaktır." 2- "Müminlerin iman bakımından en mükemmeli ahlakı en güzel olanıdır." 3- "Bir mümin güzel ahlakıyla, geceleri ibadet eden gündüzleri oruç tutan kimselerin derecesine erişir." Edeb, lügatte sevilen şey, sevilen iş, nefsi gerektiği şekilde terbiye etmek, güzel ahlâk ile süslemek demektir. Sûfiyye dilinde: Kişinin kendinden yüksekte bulunan kimsenin haline göz dikmemesi, kendinden küçüğünü de hakir görmemesidir. Ahlak deyince insanın davranışları anlaşılır. İnsanın, dinin ve aklın ölçülerine uygun davranışına ise güzel ahlak denir. Güzel ahlak, edep diye de ifade edilir. Müridin kendisiyle, şeyhiyle, ihvanıyla ve sair insanlarla bulunduğunda riayet etmesi gereken âdabı vardır.
-Bu yazı Muhammed Emin Er'in 'ADAB RİSALESİ' adlı eserinden derlenmiştir

Bhagavat Gita,Bölüm 18

TERK İLE ÖZGÜRLEŞME YOGASI

Arcuna:

1. Ey yüce olan, ben terk gerçeğinin ve ayrıca fiilden el etek çekme gerçeğinin özünü ayrı ayrı bilmeyi arzuluyorum.

Krişna:

2. Hikmet sahipleri Sannya'yı, arzu duyulan fiillerin terki olarak anlarlar; bilgeler ise Tyaga'nın tüm fiillerin meyvelerinden el etek çekme olarak açıklarlar.

3. Bazı filozoflar kötülük kaynağı olduğundan tüm fiillerden el etek çekilmesi gerektiğini açıklarlarken, bazıları ise takdime (hediye), kurban ve çileden vazgeçilmemesi gerektiğini açıklarlar.

4. Bu fiilden el etek çekme konusundaki nihai gerçeği ya da sonucu Ben'den dinle, ey Bharata'ların en iyisi; doğrusu fiilden el etek çekmenin üç çeşit olduğu açıklanmıştır.

5. Kurban, hediye ve çile fiillerinden el etek çekilmemeli, tersine (bu fiiller) yapılmalıdır; kurban, hediye ve çile bilgelerin arılaştırıcısıdır.

6. Ama bu fiilleri bile yaparken bağımlılık ve (yapılan fiile karşılık) ödüller için duyulan arzu bir kenara bırakılmalıdır, ey Arcuna! Benim kesin ve en iyi kanaatim budur.

7. Doğrusu, zorunlu fiillerin terki uygun değildir; yanılgıdan ötürü bunlardan el etek çekmenin Tamasik olduğu açıklanır.

8. (Acı verici olduğundan) bedensel sıkıntı verir korkusuyla fiilden el etek çeken kişi, böyle bir Rajasik terki yapmaktan dolayı terkin sağladığı hakedişleri elde etmez.

9. Ey Arcuna, zorunlu fiili, sadece yapılması gerektiği için yapar, bağımlılıktan ve ayrıca (yaptığın fiile karşılık) ödüller için duyduğun arzudan el etek çekersen, bu terke Sattvik olarak bakılır.

10. Terki yapan kişi, arılık, zeka ile kaplanmış olarak ve şüphelerini parçalara ayırarak, ne hoşa gitmeyen işten nefret eder ne de hoşa giden işe bağımlılık duyar.

11. Doğrusu, bedenlenmiş varlık için fiilden tamamen el etek çekmek mümkün değildir; ama fiillerin ödüllerinden vazgeçen kişi, doğrusu terki yapan kişi olarak adlandırılır.

12. El etek çekmeyenlerin üç katlı olan fiillerinin meyvesi -kötü, iyi ve karışık olarak- ölümden sonra gerçekleşir ama ele etek çekenlerinkiyse asla gerçekleşmez.

13. Ey koca kollu Arcuna, tüm fiillerin üstesinden gelmek için Sankya Sisteminde açıklanan beş nedeni Benden öğren!

14. Beden, yapan, farklı duyular, farklı çeşitteki fonksiyonlar ve ayrıca beşinci olarak hükmeden İlah,

15. Kişi; bedeni, sözü ve aklı ile hangi fiilde bulunursa bulunsun, doğru olsa da olmasa da, bu beşi bunun (bu fiilin) sebebidir.

16. Şimdi, durum bu olunca, eğitimsiz anlayışın tesiri altında olan, ayrı olan Özben'ine fail olarak bakan kişinin, sapıtmış zihninden ötürü görmediği söylenir.

17. Egoistik zandan her zaman kurtulmuş olan, zihni (iyi ve kötü ile) lekelenmemiş olan kişi, bu kişileri kılıçtan geçirse bile, o kişi kılıçtan geçirmez ve (fiille) bağlanmaz.

18. Bilgi, bilinebilen ve bilen, fiilin üç katlı dürtüsünü oluşturur; organ, fiil ve fail de fiilin üç katlı temelini oluşturur.

19. Bilgi, fiil ve failin, Guna'lar biliminde (Sankhya Sisteminde), Guna'ların farkına göre, sadece üç çeşidi olduğu açıklanmıştı. Layıkıyla bunları dinle.

20. Yok edilmez tek Gerçeklik'i, tüm ayrı varlıklarda ayrı ayrı olarak değil de, tüm varlıklarda gören kişinin bilgisinin Sattvik olduğunu bil.

21. Ama, tüm varlıklarda biri diğerinden farklı olan, farklı türdeki çeşitli varoluşlar gören kişinin bilgisinin Rajasik olduğunu bil.

22. Ama, tek bir tepkiye sanki herşeymiş gibi sebepsiz yere, Gerçek'le dayanağı olmadan, abes olarak yapışan (bilginin) de Tamasik olduğu açıklanır.

23. Hiç bir ödül için bir arzu duymayan bir kişi tarafından sevgi ve nefret duyulmadan yapılan, (Kutsal kitaplarda) emredilmiş, bağımlılıktan kurtulmuş olan fiilin Sattvik olduğu açıklanmıştır.

24. Ama bir arzunun tatmin edilmesi ve bir kazanç sağlanması özlemiyle egoizmle veya çok fazla çaba ile yapılan fiilin Rajasik olduğu açıklanmıştır.

25. Yanılgıdan dolayı yüklenilen, kayıptan, yaralanmadan ya da (kişinin) yeteneklerinden yana olabilecek sonuçları göz önünde bulundurulmayan fiilin Tamasik olduğu açıklanmıştır.

26. Bağımlılıktan kurtulmuş olan, egoist olmayan, iradeli ve gayretli olan, başarı ve başarısızlıktan etkilenmeyen kişinin Sattvik olduğu söylenir.

27. Tutkulu, fiillerin meyvelerini elde etmeyi arzulayan, zalim, aç gözlü, arı olmayan, neşe ve üzüntüden etkilenen failin Rajasik olduğu söylenir.

28. Tutarlı olmayan, kederli, yola getirilmez, hilekar, kötü niyetli, kaba, tembel ve yılgın olan failin Tamasik olduğu söylenir.

29. Ey Arcuna, tam ve kesin olarak açıkladığım, zihin ve şaşmaz değişmezliğin Guna'lara göre üç katlı bölümünü dinle.

30. Çalışmanın ve terkin yolunu bilen, neyin yapılması ve neyin yapılmaması gerektiğini, korku ve korkusuzluğu, zincire vurulmayı ve bağımsızlığı bilen zihin Sattvik'tir, ey Arcuna!

31. Dharma ve Adharma'yı ve ayrıca neyin yapılıp neyin yapılmaması gerektiğini hatalı olarak anlayan zihin Rajasik'tir, ey Arcuna!

32. Karanlıkla sarmalanmış, Adharma'ya Dharma diye bakan ve herşeyi yanlış anlayan zihne Tamasik denir, ey Arcuna!

33. Yoga yoluyla, aklın, yaşam-gücünün ve duyuların işlevlerinin dizginlendiği; kararlı şaşmaz değişmezlik Sattvik'tir, ey Arcuna.

34. Ama, ey Arcuna, bağımlılıktan ve ödüle duyduğu arzudan dolayı, zevklerin tadını çıkarmak ve servet sahibi olmak adına Dharma'ya sıkıca yapışan şaşmaz değişmezlik Rajasik'tir.

35. Uykudan, korkudan, kederden, ümitsizlikten ve ayrıca kibirden el etek çekmeyen aptal adamın şaşmaz değişmezliği ise Tamasik'tir, ey Arcuna!

36. Ey Arcuna, şimdi de, uygulama yapılmasıyla haz veren ve elbette acıların sonunu getiren üç katlı zevki duy Benden.

37. Başlangıçta zehir gibi olan, ama sonunda nektar gibi olan, İçsel-farkındalıktan ötürü kişinin aklının arılaşmasıyla ortaya çıkan zevkin Sattvik olduğu açıklanmıştır.

38. Duyu organlarının (duyu) nesneleriyle olan irtibatından ortaya çıkan, önce nektar gibi gelen ama sonunda zehir gibi olan zevkin ise Rajasik olduğu açıklanmıştır.

39. Başlangıçta ve sonda benliği aldatan, uykudan, tembellikten ve pervasızlıktan doğan zevkin ise Tamasik olduğu açıklanmıştır.

40. Ne dünyada ne de cennette tanrılar arasında, Doğa'dan doğan değerlerden özgürleşmiş bir varlık vardır.

41. Brahmana'lar, Kşatriya'lar ve Vaişya'lar ve ayrıca Sudra'lar arasındaki görevler (bu kastlarda bulunan kişilerin) kendi doğalarına uygun bir şekilde dağıtılmıştır, ey Arcuna!

42. Sukunet, kendine hakimiyet, çile, arılık (saflık), affetme ve ayrıca dürüstlük, bilgi, farkındalık ve Tanrı'ya olan inanç kendi doğalarına göre doğan Brahmana'ların görevleridir.

43. Yiğitlik, ihtişam, dayanıklılık, el mahareti ve ayrıca savaştan kaçmamak, eli açıklık ve azamet de kendi doğalarına göre doğan Kşatriya'ların görevleridir.

44. Tarım, sığır davarlığı ve ticaret kendi doğalarına göre doğan Vaişya'ların görevidir; ve hizmeti içeren fiiller de kendi doğalarına göre doğan Sudra'ların görevidir.

45. Kendi görevine kendisini adayan kişi mükemmeliyete ulaşır. Kişinin kendi göreviyle meşgul olurken nasıl mükemmeliyete eriştiğini dinle şimdi.

46. Tüm varlıkları geliştiren ve herşeyi kaplayan O'na, kendi göreviyle sevgi ve saygıda bulunan kişi mükemmeliyete erişir.

47. Hakedişten yoksun olsa da kişinin kendi görevini yapması, başkasının görevini iyi bir şekilde yapmasından daha iyidir. Kendi doğası gereği emredilen görevi yapan kişi günaha girmez.

48. Ey Arcuna, kişi kendisinin doğmuş olduğu görevden, görev hatalı olsa bile, el etek çekmemelidir; çünkü ateş nasıl dumanla çevrelenirse, girişilen işler de kötülükle çevrelenmiştir.

49. Zihni her yerde bağımsız kalan, kendi benliğini itaat altına almış, arzulardan yakasını kurtarmış kişi, terk yoluyla fiilden özgürleşmenin yüce durumuna ulaşır.

50. Ey Arcuna, mükemmeliyete ulaşan kişinin, bilginin yüce durumu olan Brahman'a nasıl eriştiğini kısaca Ben'den öğren.

51. Arı bir zihin ihsan edilmiş olan, kendini metanetle kontrol altına almış, sesten ve diğer nesnelerinden vazgeçmiş ve kin ve cazibenin her ikisinden de ele etek çekmiş,

52. Yalnız yaşayan, az yiyen, söz, beden ve aklını itaat altına almış, her an konsantrasyon ve meditasyonla meşgul olan, serinkanlılığa sığınan,

53. Egoizmden, güçten, kibirden, öfkeden, arzudan ve açgözlülükten el etek çekmiş, "benim" zannından kurtulmuş olan, huzurlu olan kişi Brahman haline gelmeye uygundur.

54. Brahman haline gelerek, Özben'de sakin kalan kişi ne kederlenir ne de (bir şeyi) arzular; tüm varlıklara karşı aynı olarak, Bana yüce adanmaya ulaşır.

55. Adanma yoluyla, kişi Benim gerçekten ne ve kim olduğumu bilir; ve Beni gerçekten bilerek, Yüce olanın derhal içine girer.

56. Her zaman tüm fiillerini yapan, Bana sığınan kişi Lütfumla ebedi, yok edilmez duruma ya da meskene ulaşır.

57. Zihnen tüm fiillerini Ben'de terk ederek, Beni en yüce hedefin yaparak, ayrım Yogasına başvurarak, her zaman aklını Bana odakla.

58. Aklını Bana odaklayarak, Lütfumla tüm engellerin üstesinden geleceksin; ama egoizmden dolayı Beni duymazsan, yok olup gideceksin.

59. Egoizmle dolu olarak, "Savaşmayacağım" dersen, bu manasızdır, sen çözüleceksin; Doğa seni mecbur edecektir.

60. Ey Arcuna, kendi doğandan doğan Karma'na zincirlenmiş olduğundan, yanılgından ötürü yapmamayı dilesen bile, çaresiz bunu yapacaksın!

61. Rab, Kendi aldatıcı gücü vasıtasıyla, sanki bir makineye konmuş gibi dairesel dönüşler yapmalarına neden olduğu tüm varlıkların kalplerinde oturur, ey Arcuna!

62. Tüm varlığınla sığınmak için O'na git, ey Arcuna! Lütfuyla, yüce huzura ve ebedi meskene ulaşacaksın.

63. Böylece, gizin kendisinden bile daha gizli olan bilgelik sana Tarafımdan açıklanmıştır; bunu tam olarak derinlemesine düşündükten sonra, nasıl istersen öyle hareket et.

64. Herşeyden daha gizli olan, Benim yüce sözümü tekrar duy; seni çok sevdiğim için, sana neyin iyi olduğunu anlatacağım.

65. Aklını Bana odakla, Bana adan, Bana kurbanda bulun, Benim önümde eğil. Bana geleceksin; Sana (bunun için) gerçekten söz veriyorum, (çünkü) ben seni severim.

66. Tüm görevlerinden el etek çekip, sadece Bana sığın; üzülme, seni tüm günahlarından özgürleştireceğim.

67. Bu (bilgiyi), çile (uygulaması) yapmayan, adanmayan, ya da karşılık olarak hizmette bulunmayan, ya da dinlemek istemeyen, ve de Bana yersiz itirazlarda bulunan kişilere asla söylemeyeceksin.

68. Bana duyduğu yüce bir adanmayla (dolu olarak) adanmışlarıma bu yüce sırrı öğreten kişi şüphesiz Bana gelecektir.

69. Ne insanlar arasında Benim için daha hoş bir hizmette bulunan kişi vardır, ne de bu dünyada Benim için ondan daha değerli biri olacaktır.

70. Ve kim bizim bu kutsal diyaloğumuzu çalışırsa, o kişi, bilgelik-kurbanı yoluyla Bana sevgi ve saygıda bulunuyordur; Benim kanaatim budur.

71. Ayrıca, inanç dolu ve kötülüklerden kurtulmuş olarak, kim bunu duyarsa, o da özgürleşerek, erdemli işlerde bulunanların mutlu dünyalarına erişecektir.

72. Ey Arcuna, bunu (bu öğretimi) tek noktaya odaklı bir akılla dinledin mi? Ey Dhanancaya, cehalet (-ten doğan) yanılgın tamamen yok oldu mu?

Arcuna:

73. Lütfunla hafızamı (bilgimi) tazeleyince, yanılgım yok oldu, ey Krişna! Ben artık kararlıyım, şüphelerim yok oldu. Senin sözüne göre hareket edeceğim.

Sancaya:

74. Böylece, Krişna ve yüksek-ruhlu Arcuna arasındaki tüyleri diken diken eden, bu harika diyaloğu dinledim.

75. Vyasa'nın lütfuyla, bu yüce ve çok gizli Yoga'yı, direkt olarak Yoga'nın Rabbi olan Krişna'nın Kendisinin açıklamasından dinledim.

76. Ey Kral, Krişna ve Arcuna arasında geçen bu harika ve kutsal diyaloğu hatırladıkça, tekrar tekrar seviniyorum.

77. Ve ayrıca, Hari'nin bu en muhteşem biçimini tekrar ve tekrar hatırladıkça, şaşkınlığım artıyor, ey Kral! Ve ben tekrar tekrar seviniyorum!

78. Nerede Yoga'nın Rabbi Krişna varsa, nerede okçu Arcuna varsa, orada refah, mutluluk, zafer ve takip edilen karalı bir yol vardır; benim kanaatim budur.

Kaynak: http://www.angelfire.com/indie/yogamerkezi/ceviriler/bgita/bgita.htm

Bhagavat Gita,Bölüm 17

Arcuna:

1. Metinlerin kurallarını kenara koyup, inançla kurbanda bulunanların durumu ne olacak, ey Krişna? Bu (durum) Sattva mı, Rajas mı yoksa Tamas mıdır?

Krişna:

2. Bedenlenmişlerin doğalarına göre kendilerine miras kalan inancı üç katlıdır; Satvik (saf), Rajasik (tutkulu) ve Tamasik (karanlık). Bunları Ben'den duy.

3. Her birinin inancı kendi doğasına göredir, ey Arcuna! Kişi kendi inancından meydana gelir, kişinin inancı nasılsa, kendisi de öyledir.

4. Satvik ya da saf olan kişiler tanrılara sevgi ve saygıda bulunurlar; Rajasik ya da tutkulu olanlar Yaksha ve Rakshasa'lara sevgi ve saygıda bulunurlar; diğerleri de (Tamasik ve yanılgı içinde olanlar) hayaletlere ve doğa ruhlarına ev sahipliği yapanlara sevgi ve saygıda bulunurlar.

5. (Kutsal) metinlerde emredilmeyen korkunç çileler uygulayan, ikiyüzlülük ve egoizm müptelası olan, şehvet ve bağımlılık gücüyle tahrik edilen,

6. Duygusuz, bedende ve ayrıca Ben'de bulunan tüm elementlere eziyet eden, bedende bulunan (sadece beden bilincine sahip) kişilerin şeytani niyetli olduklarını bil.

7. Her birine (her bir gruba) hoş gelen besinler de, kurban da, çile de ve sadaka da üç katlıdır. Bunlar arasındaki farkı dinle.

8. Yaşamı, arılığı, gücü, sağlığı, sevinci ve neşeyi arttıran, yağlı ve hoş kokulu, özlü ve tatlı besinler Satvik kişilere hoş gelir.

9. Acı, ekşi, tuzlu, çok sıcak, kuru, keskin kokulu ve yakıcı olan besinler Rajasikler tarafından sevilir ve acı, keder ve hastalık üretirler.

10. Bayat, tatsız, çürük, bozuk ve saf olmayan süprüntüler de Tamasiklerin sevdiği besinlerdir.

11. (Kutsal) metinlerde emredildiği gibi herhangi bir ödül arzulamadan, yapılmasının bir görev olduğuna dair sıkı bir inançla sunulan kurban Satviktir (saftır).

12. Ey Arcuna, bir ödül bekleyerek ve gereksiz gösterişle yapılan kurbanın Rajasik Yajna olduğunu bil.

13. (Kutsal) metinlerdeki kuralların aksine yapılan, hiç bir besinin dağıtılmadığı, Mantra ve takdimelerin bulunmadığı, ve inancın olmadığı kurbanın Tamasik olduğunu söylerler.

14. Tanrılara, ikinci-kez-doğanlara, öğretmenlere ve bilgelere saygı ve sevgide bulunmak, arılık (saflık), dürüstlük, namusluluk ve zarar vermeme - bunlar bedenin çileleri olarak adlandırılır.

15. Herhangi bir heyecana yol açmayan ve doğru, hoş ve faydalı olan konuşma (ve) Vedaların çalışılması da konuşma çilesi olarak adlandırılır.

16. Aklın sakinliği, iyi kalplilik, doğanın arılığı (saflığı), kendine hakim olma - bunlara da zihinsel (mental) çile denir.

17. Bu üç katlı çilenin şaşmaz değişmez bir şekilde azami inançla uygulanarak hiç bir ödülün arzulanmamasına, Satvik derler.

18. İyi bir nam, saygınlık ve saygı ve sevgi kazanma amacıyla ikiyüzlülükle uygulanan çilenin burada Rajasik, geçici ve hercai olduğu söylenir.

19. Aptalca nosyonlardan dolayı kişisel-eziyetle uygulanan, ya da bir başkasını yok etme amacı güden çilenin Tamasik olduğu açıklanmıştır.

20. Herhangi bir karşılık beklenmeksizin, uygun yerde ve zamanda değecek bir kişiye vermenin bir görev olduğunu bilerek verilen hediye (takdime ve sadaka), Satvik olarak alınır.

21. Ve, karşılığında bir şey alma veya bir ödüllendirilme beklentisiyle yapılan ya da gönülsüzce verilen bu hediyenin Rajasik olduğu söylenir.

22. Yanlış yer ve zamanda değersiz kişilere verilen, saygı duyulmadan ya da suçlayarak verilen hediyenin de Tamasik olduğu açıklanmıştır.

23. "Om Tat Sat": bu Brahman'ın üçlü işareti olduğu açıklanmıştır. Bununla (bu kelimelerle) geçmişte Brahmana'lar, Vedalar ve kurbanlar yaratılmıştır.

24. Bu yüzden, (kutsal) metinlerde emredilen hediye, kurban ve çile fiilleri Brahman öğrencileri tarafından "Om"un telafuz edilmesiyle başlatılmaktadır.

25. Meyveleri amaçlamadan "Tat"ın telafuzu, özgürleşmeyi arayanların yaptıkları kurban ve çile ve çeşitli hediye fiilleridir.

26. "Sat" kelimesi gerçeklik anlamında ve iyilik anlamında kullanılır; ve ayrıca, ey Arcuna, bu (kelime) hayırlı fiiller anlamında da kullanılır!

27. Kurbanda, çilede ve hediyede şaşmaz değişmezliğe de ayrıca "Sat" denir ve bunlarla bağlantısı olan (ya da Yüce olanın adına yapılan) fiillere de "Sat" denir.

28. Ne kurban edilirse edilsin, ne verilirse verilsin, ne yapılırsa yapılsın, ve hangi çile uygulanırsa uygulansın, inançsızca yapılırsa buna Asat denir, ey Arcuna! Bu hem burada hem de buradan sonra (ölümden sonra) hiç bir şeydir (yapana hiç bir fayda sağlamaz).

Bhagavat Gita,Bölüm 16

İLAHİ VE ŞEYTANİ ARASINDAKİ FARKIN YOGASI

Krişna:

1. Korkusuzluk, kalbin saflığı, Yoga ve bilgide kararlılık, sadaka verme, duyuların kontrolü, kurban, (kutsal) metinlerin incelenmesi, çile ve dürüstlük,

2. Zarar vermeme, doğruluk, öfkenin olmaması, terk, huzurlu olma, hilerkar olmama, varlıklara karşı şefkatli olma, açgözlü olmama, nazik olma, alçak gönüllü olma, kararsız olmama,

3. Gayret, affetme, sabır, arılık, nefret duymama, gururlu olmama - bunlar ilahi durumda doğmuş olanlara ait özelliklerdir, ey Arcuna!

4. İkiyüzlülük, kibir, kendini aldatma, kabalık ve ayrıca öfke ve cehalet ise şeytani durumda doğanlara ait özelliklerdir, ey Arcuna!

5. İlahi doğa özgürlüğe kavuştururken, şeytani doğa insanı zincirlere bağlar. Ey Arcuna, kederlenme, çünkü sen ilahi özelliklerle doğdun!

6. Bu dünyada iki tür insan vardır- ilahi ve şeytani; ilahi uzun uzadıya anlatıldı; ey Arcuna şimdi Ben'den şeytani olanı dinle!

7. Şeytani olanlar ne yapacaklarını ve neden kaçınmaları gerektiğini bilmezler; ne arılık, ne doğru davranış, ne de doğruluk onlarda bulunmaz.

8. Onlar, "Bu evren; doğru, (ahlaki) bir temel ve bir Tanrı olmaksızın, sadece karşılıklı birleşmeyle (cinsel birleşmeyle) meydana gelmiştir, (bu meydana geliş) sebebi şehvettir; başka ne olabilir ki?" derler.

9. Bu görüşe tutunan, dar zekalı ve ruhsal zekası kıt bu harap olmuş ruhlar, yok etmek için dünyanın karşısına çıkarlar.

10. Tatmin edilemez arzularla, ikiyüzlülük, gurur ve kibirle dolu olarak, yanılgıdan ötürü kötü fikirler besleyerek, saf olmayan niyetlerle çalışırlar.

11. Kendilerini sadece ölümle biten ölçüsüz endişelere teslim ederek, şehvetin verdiği hazzı en yüksek hedefleri yaparak ve bunun ötesinde bir şey olmadığından emin olarak,

12. Ümidin yüzlerce zincirine bağlanmış, şehvet ve öfkeye teslim olan bu kişiler duyusal zevk için kanunsuz yollarla servet biriktirmek için çabalarlar.

13. "Bugün bunu kazandım; bu arzuyu elde edeceğim; bu benim ve bu zenginlik de gelecekte benim olacak"

14. "Bu düşmanı kılıçtan geçirdim ve diğerlerini de kılıçtan geçireceğim. Ben efendiyim; ben zevkini çıkarıyorum; ben mükemmelim, güçlüyüm, mutluyum."

15. "Ben zenginim ve soylu bir ailede doğdum. Kim bana denk olabilir ki? Ben kurban veririm. Ben bağışta bulunurum. Ben sevindireceğim." - böylece, cehaletle yanılgıya düşmüş,

16. Hayallerle şaşırtılmış, yanılgı tuzağına düşmüş, şehvetin verdiği hazların müptelası olmuş bu kişiler iğrenç bir cehenneme düşerler.

17. Kendini aldatarak, inatçı olarak, zenginlikten doğan gurur ve sarhoşlukla dolu olarak, gereksiz gösteriş yoluyla (kutsal) metinlerde geçen kuralların tersine, adet yerini bulsun diye kurbanlar yaparlar.

18. Egoizme, güce, kibirliliğe, şehvete ve öfkeye teslim olan bu kişiler, kendi bedenlerinde ve diğerlerinin bedenlerinde bulunan Ben'den nefret ederler.

19. Bu düyadaki tüm insanların en kötüleri olan, bu zalim, içi nefretle dolu olarak kötülük yapanların hepsini, Ben daima sadece ifritlerin rahimlerine savururum.

20. Şeytani rahimlere giren, her bir doğumla daha da yanılgı içine düşüp Bana ulaşamayan bu kişiler bulundukları koşulların daha da altına düşerler, ey Arcuna!

21. Benliği yok eden bu cehennemin kapısı üç adettir - şehvet, öfke ve aç gözlülük- bu yüzden, kişi bu üçünden de vazgeçmelidir.

22. Ey Arcuna, karanlığın bu üç kapısından kurtulmuş olan kişiler, kendileri için iyi olanı uygulayıp, böylece Yüce hedefe giderler!

23. (Kutsal) metinlerdeki kuralları reddederek, arzunun güdüsüne göre hareket eden kişi, ne mükemmeliyete, ne mutluluğa, ne de yüce hedefe ulaşır.

24. Bu yüzden, ne yapılması ve yapılmaması gerektiğini karar vermede bırak (kutsal) metinler söz sahibi olsun. Bu dünyada, (kutsal) metinlerde yazan kuralların ne söylediğini bilerek, hareket etmelisin.

Bhagavat Gita,Bölüm 15

YÜCE RUH YOGASI

Krişna:

1. Onlar (bilgeler), kökleri yukarıda ve dalları aşağıda olan, yaprakları ilahilerden oluşan yok edilmez Peepul* ağacından bahsederler. Bu ağacı bilenler Vedaları bilenlerdir.

2. Guna'larla beslenen dalları, aşağı ve yukarı yayılmıştır; duyuların algıladığı nesneler bu ağacın tomurcuklarıdır; ve fiilden doğan kökleri insanlar dünyasının aşağısına uzanır.

3. Ne biçimi, sonu ve başlangıcı ne de kuruluşu ve bulunduğu yer burada algılanamaz; bu sıkıca kök salmış peepul ağacı, bağımlı olmamanın güçlü baltasıyla dibinden kesilmeli,

4. Sonra, gidildiğinde kimsenin bir daha geri dönmediği hedef araştırılmalıdır. Kadim faaliyeti veya enerjiyi başlatan (akıtan) bu İlksel Purusha**'ya sığınmak için çaba sarfedilmelidir.

5. Gurur ve yanılgıdan kurtulup, bağımlılığa karşı zafer kazanarak, her zaman Özben'de olarak, arzularından tamamen vazgeçen, zevk ve acı olarak bilinen zıt kutuplardan kurtularak, yanılgı içinde olmayan (kişi) ebedi hedefe ulaşır.

6. Orada ne güneş parlar, ne ay, ne de ateş; oraya gidenler geri dönmezler; (işte) orası Benim yüce meskenimdir.

7. Yaşam dünyasında, Benim ebedi bir kısmım, yaşayan bir ruh haline gelerek, Doğa'da bulunarak, duyuları (beş duyuyu) ve altıncı olarak aklı (kendi) içine çeker.

8. Rab bir bedene sahip olduğunda ve onu terk ettiğinde, rüzgarın (çiçeklerden, vb'den çıkan) kokuları beraberinde götürmesi gibi, O bunları (duyuları ve aklı) alır ve (onlarla birlikte) gider.

9. Kulak, göz, dokunma, tat alma ve koklamayla birlikte akla nezaret ederek, duyu nesnelerinin tadını çıkarır.

10. Yanılgı içinde olan (kişi) O'nu giderken, kalırken ve (duyu nesnelerinin) tadını çıkarırken görmez; sadece bilgi gözüne sahip olanlar O'nu seyrederler.

11. (Mükemmeliyet için) çabalayan Yogiler Özben'de bulunan O'nu görürler; ama saf ve zeki olmayanlar, çabaladıkları halde, O'nu görmezler.

12. Güneşte ikamet eden ve tüm dünyayı aydınlatan bu ışığın, (ve ayrıca) aydaki ve ateşteki ışığın, Benim (ışığım) olduğunu bil.

13. Yeryüzüne nüfuz ederek, Enerjimle tüm varlıkları desteklerim; ve ayın özü (soma) haline gelerek de tüm bitkileri beslerim.

14. Vaisvanara ateşi haline gelerek tüm yaşayan varlıkların bedeninde bulunurum ve Prana ve Apana ile ilişki kurarak dört katlı besini sindiririm.

15. Ve, Ben herşeyin kalbinde otururum; hafıza ve bilgi de, ve bunların yokluğu da bendendir. Doğrusu, Ben tüm Vedalarda bilinmesi gerekenim; Ben Vedanta'nın yazarıyım ve Ben Vedaları bilenim.

16. Bu dünyada yok edilebilen ve yok edilemeyen iki Purusha vardır. Tüm varlıklar yok edilebilir, ve Kutasha'ya yok edilemez denir.

17. Ama, yüksek Özben denilen Yüce Purusha(diğer iki Purusha'dan) farklıdır. (Bu) Yok olmaz Rab üç dünyayı da kaplayarak, onları destekler.

18. Yok edilebileni aştığımdan ve yok edilemeyenden bile daha üstün olduğumdan, Ben dünyada ve Vedalarda en yüce Purusha olarak açıklanırım.

19. Beni en yüksek Purusha olarak bilen yanılgı içinde olmayan kişi, herşeyi bilerek Bana tüm varlığıyla (kalbiyle) sevgi ve saygıda bulunur, ey Arcuna!

20. Böylece, bu en büyük sır bilimi sana Tarafımdan öğretildi, ey günahsız olan! Bunu bilerek, kişi bilge haline gelir ve tüm görevlerini başarıyla tamamlar, ey Arcuna!

Bhagavat Gita,Bölüm 14

ÜÇ GUNANIN BÖLÜMÜ YOGASI

Krişna:

1. (Sana) tekrar tüm hikmet sahiplerinin bilerek bu yaşamdan sonra yüce mükemmeliyete gittikleri yüce bilgiyi, tüm bilgilerin en iyisini açıklayacağım.

2. Bu bilgiye sığınarak Benimle birleşmeyi başaranlar, ne yaradılış zamanında doğarlar, ne de çözülme zamanında rahatsız edilirler.

3. Rahmim büyük Brahma'dır; Ben bu yere tohum yerleştiririm ve (işte) bu tüm varlıkların doğumudur (doğum sebebidir), ey Arcuna!

4. Hangi biçim, hangi rahimde üretilirse üretilsin, büyük Brahma onların rahmidir ve Ben de onlara tohum veren babayımdır.

5. Saflık (Arılık), tutku ve atalet - Doğa'dan doğan bu değerler bedenlenmiş olan yok edilmezi bedene çabucak bağlar, ey Arcuna!

6. Bunların içinde, lekesiz oluşundan dolayı parlak ve sağlıklı olan Sattva, bağımlılık yoluyla bilgiye ve mutluluğa bağlar.

7. Rajas'ın tutku doğasından olduğunu, (duyusal zevklere olan) açlık ve bağımlılık kaynağı olduğunu bil; ey Arcuna, o, bedenlenmiş olanı bağımlılık yoluyla fiile çabucak bağlar!

8. Ama bil ki, Tamas cehaletten doğar, tüm bedenlenmiş varlıkları yanıltır; ey Arcuna, pervasızlık yoluyla, o (kişiyi) uyku ve tembelliğe çabucak bağlar!

9. Sattva mutluluğa, Rajas fiile bağımlıyken; Tamas, bilgiyi gizleyerek, sadece pervasızlığa bağlıdır!

10. Şimdi, Rajas ve Tamas'ı yenen Sattva ortaya çıkar; şimdi Sattva ve Tamas'ı yenen Rajas ortaya çıkar; ve şimdi Sattva ve Rajas'ı yenen Tamas ortaya çıkar, ey Arcuna!

11. Bu bedendeki her bir kapıdan (duyudan) bilgelik-ışığı parladığı zaman, Sattva'nın üstün olduğu bilinir.

12. Açgözlülük, fiil (hareketlilik), (yeni) fiil girişimi, rahatsızlık, özlem - bunlar da Rajas üstün olduğu zaman ortaya çıkarlar.

13. Karanlık, atalet, pervasızlık ve yanılgı - bunlar da Tamas üstün olduğu zaman ortaya çıkarlar, ey Arcuna!

14. Bedenlenmiş olan (kişi), ölümle, Sattva üstün hale geldiği zaman buluşursa, o kişi En Yüce olanı bilenlerin lekesiz dünyalarına erişir.

15. Rajas'tayken ölümle buluşanlar, fiile bağımlı olanlar arasında doğarlar; ve Tamas'tayken ölenler, şuursuzların rahimlerinde doğarlar.

16. İyi fiilin meyvesinin Satvik ve saflık olduğunu söylerler; Rajas'ın meyvesi acıdır ve cehalet de Tamas'ın meyvesidir.

17. Sattva'dan bilgi ortaya çıkar, Rajas'tan aç gözlülük; Tamas'tansa pervasızlık ve yanılgı, ve ayrıca cehalet ortaya çıkar.

18. Sattva'da bulunanlar yukarı doğru ilerlerler (yükselmeyi hedeflerler); Rajasikler ortada bulunurlar; ve Tamasikler en düşük Guna*'da bulunarak, aşağı doğru giderler (yıkıma sürüklenirler).

19. Gören (kişi), Guna'lar dışında bir başka fail görmeyip, bunlardan (gunalardan) daha yüksekte olanı bilerek, Varlığım'a ulaşır.

20. Bedeni geliştiren bu üç Guna'nın ötesine geçen bedenlenmiş olan, ölümden, doğumdan, düşüşten ve acıdan kurtulur ve ölümsüzlüğe kavuşur.

Arcuna:

21. Ey Rabbim, bu üç değeri de aşıp geçen kişinin işaretleri nelerdir? O kişinin davranışları nasıldır ve bu üç değerin ötesine nasıl geçmiştir?

Krişna:

22. Bunlar (guna'lar) olduğunda, ışık, fiil (hareketlilik) ve yanılgı (vardır) ey Arcuna, bunların (guna'lar) yokluğundaysa, kişi ne nefret eder, ne de onlara karşı bir özlem duyar!

23. Tasasız biri gibi oturarak değerlerce hareket ettirilemeyen, değerlerin faaliyette olduğunu bilerek ben-merkezci olan ve hareket etmeyen,

24. Zevk ve acıda aynı olan, Özben'de bulunan, bir parça toprağa, taşa ve altına aynı (şeyler) olarak bakan, arkadaşı ve düşmanı onun için aynı olan, sebatlı, yerilmede ve övülmede aynı olan,

25. Onurlandırılmada ve utançta aynı olan, arkadaşa ve düşmana aynı davranan, tüm girişimleri terk eden kişinin, değerleri aşıp geçtiği söylenir.

26. Ve Bana yoldan sapmayan bir adanmayla hizmet edip değerlerin ötesine geçen kişi, Brahman haline gelmeye hazırdır.

27. Çünkü, Ben ölümsüz ve değişmez Brahman'ın ve her zaman varolan Dharma'nın ve mutlak saadetin meskeniyim

Bhagavat Gita,Bölüm 13

ALAN VE ALANI BİLEN ARASINDAKİ FARKIN YOGASI

Arcuna:

1. Ben Doğa (madde) ve Ruh'un ne olduğunu, Alanı ve Alanı Bilen'i, bilgiyi ve bilinmesi gerekeni öğrenmeyi arzuluyorum.

Krişna:

2. Ey Arcuna, hikmet sahibi olup da her ikisini (Alanı ve Alanı Bileni) bilenlerce, bu bedene Alan; bu bedeni bilene de Alanı Bilen denir.

3. Ben'i ayrıca tüm alanların Alanını Bilen olarak bil, ey Arcuna! Alanın ve Alanı Bilenin bilgisine Ben, bilgi gözüyle bakarım.

4. Alanın ne olduğunu ve neden yapıldığını, gelişimlerinin ne olduğunu ve neden olduğunu, ve ayrıca O'nun kim olduğunu ve O'nun güçlerinin ne olduğunu kısaca Ben'den duy.

5. Hikmet sahipleri muhakeme ve kararlılıkla dolu olarak, çeşitli şekillerde farklı ilahiler ve ayrıca Mutlak'ı işaret eden manalı kelimeler söylemişlerdir.

6. Büyük elementler, egoizm, zihin ve ayrıca tezahür etmemiş Doğa, on duyu ve diğeri, ve duyuların beş algılamaları,

7. Arzu, nefret, zevk, acı, bütün (beden), sabır ve zeka - (işte) gelişimleriyle birlikte Alan kısaca bu şekilde tanımlanmıştır.

8. Alçakgönüllülük, taklit etmeme, zarar vermeme, affetme, dürüstlük, öğretmene yapılan hizmet, saflık (arılık), dayanıklılık, kendine olan hakimiyet,

9. Duyuların algıladığı nesnelere karşı kayıtsız olma, ayrıca egoizmin olmaması; doğumdaki, ölümdeki, yaşlılıktaki, hastalıktaki ve acıdaki kötülüğü algılama,

10. Bağımlı olmama, Özben'i oğul, eş, ev ve diğerleriyle özdeşleştirmeme, ve arzulananın da arzulanmayanın da başarılması durumunda sürekli olarak dengeli (dengeli bir akla sahip olma) kalma,

11. Ayrılmazlık Yoga'sı yoluyla Bana yapılan yoldan sapmayan bir adanma, yalnız yerlerde kalma, insan topluluklarından haz almama,

12. Özben bilgisindeki süreklilik, gerçek bilginin sonunu algılama - bunların bilgi olduğu açıklanmıştır ve bunun tersi olana da cehalet denir.

13. (Şimdi Ben) bilindiğinde kişinin ölümsüzlüğe kavuştuğu bilinmesi gerekeni, (yani) ne varlık olarak ne de yokluk olarak adledilen, başlangıcı olmayan yüce Brahman'ı açıklayacağım.

14. Elleri ve ayakları her yerde, gözleri, başları ve ağızları her yerde, kulakları her yerde olan O, her şeyi sararak dünyalarda var olur.

15. (O) Tüm duyuların işlemesiyle parlayan yine de duyuları olmayandır; bağımlı olmayan yine de her şeyi destekleyendir; değerleri olmayan yine de bu değerlerin deneyimcisi olandır,

16. Hareket eden ve etmeyen (tüm) varlıkların içinde ve dışında olandır; süptilliğinden dolayı O bilinemez; hem yakında hem de çok uzakta olan O'dur.

17. Ve bölünmezdir, yine de O, varlıklarda sanki bölünmüş gibi varolur; O, varlıkların destekçisi olarak bilinir; O hem yok edicidir hem de meydana getirendir (doğurandır).

18. Tüm ışıkların Işık'ı olan O, karanlığın ötesindedir; bunun, herşeyin kalbinde yatan bilgi, Bilinebilen ve bilginin hedefi olduğu söylenir.

19. Böylece, Alan, bilgi ve Bilinebilen kısaca açıklandı. Bana adananlar bunu bilerek, Varlığıma girerler.

20. Doğa'nın ve Ruh'un başlangıçsız olduğunu bil; tüm değişimlerin ve değerlerin Doğadan kaynaklandığını da bil.

21. Etki ve tepki üretiminde, Doğa'nın (maddenin) etki olduğu söylenir; zevk ve acı deneyiminde (bireysel) ruh'un etki olduğu söylenir.

22. Doğa'da bulunan ruh, Doğa'dan doğan değerleri deneyimler; bu değerlere olan bağımlılık (o ruhun) iyi ve kötü rahimlerde doğmasının sebebidir.

23. Bu bedendeki Yüce Ruh'a, ayrıca seyirci, izin veren, destekleyen, zevk alan, büyük Rab ve Yüce Özben de denir.

24. Kim Ruh'u ve Madde'yi değerleriyle birlikte bilirse, (o kişi) hangi koşul altında bulunursa bulunsun, bir daha doğmaz.

25. Bazıları meditasyon aracılığıyla Özbeni Özben'de Özben'le seyreder, diğerleri bilgi Yoga'sıyla, ve diğerleri fiil Yoga'sıyla seyrederler.

26. Bunu bilmeyen diğerleri de, bunu başkalarından duyarak sevgi ve saygıda bulunurlar; duyduklarına en yüce sığınak olarak bakan bu kişiler de ölümün ötesine geçerler.

27. Nerede bir varlık doğarsa, o varlık hareket etse de etmese de, o varlığın Alan ve Alanı Bilen arasındaki birleşmeden olduğunu bil, ey Bharata'ların en iyisi.

28. Yüce Rabbin tüm varlıklarda eşit olarak var olduğunu, yok olan içinde yok edilmez olanı gören (kişi), (gerçekten) görüyordur.

29. Kişi, aynı Rabbin her yere eşit olarak nüfuz etmiş olduğunu gördüğünden, Özben'i benlik (ego) vasıtasıyla yok etmez (ve) o kişi en yüce hedefe erişir.

30. Tüm fiilleri sadece Doğa'nın yaptığını ve Özben'in fiilsiz olduğunu gören (kişi), (gerçekten) görüyordur.

31. Kişi, çeşitli varlıkların Bir olanda bulunduğunu ve sadece O'ndan yayıldığını gördüğünde, o (kişi) Brahman haline gelir.

32. Başlangıçsız olan ve değerlerden yoksun olan Yüce Özben, (yani) yok edilmez olan, bedende bulunduğu halde, ne fiilde bulunur ne de kire pasa bulaşır, ey Arcuna!

33. Süptilliğinden dolayı, esirin (boşluğun) her yere nüfuz ettiği halde kire pasa bulaşmaması gibi, Özben de, bedenin her yerinde bulunduğu halde, kire pasa bulaşmaz.

34. Tek bir güneşin tüm dünyayı aydınlatması gibi, Alanın Rabbi de (Yüce Özben) tüm Alanı aydınlatır, ey Arcuna!

35. Bilgi gözüyle, Alan ve onu Bilen arasındaki farkı ve ayrıca varlığın Doğa'sından özgürleşmesini algılayanlar, Yüce Olan'a giderler.

Bhagavat Gita,Bölüm 12

ADANMA YOGASI

Arcuna:

1. Şaşmaz değişmez olarak Sana sevgi ve saygıda bulunan adanmışlar mı, yoksa Yok Edilmez ve Tezahür Etmemiş olana sevgi ve saygıda bulunanlar mı Yoga'ya göre daha bilgilidir?

Krişna:

2. Kanaatimce Yoga'da en iyiler; akıllarını Bende yoğunlaştırıp, her zaman şaşmaz değişmez olarak, yüce inançla sarmalanmış olanlardır. 3. Yok olmaz olana, tanımlanmaz olana, tezahür etmemiş olana, her yerde var olana, düşünülmez olana, ebedi olana ve hareketsiz olana sevgi ve saygıda bulunanlar da,

4. Tüm duyularını dizginleyerek, her yerde dengeli olarak (akıldaki dengelilik), tüm varlıkların iyiliğini dileyerek, doğrusu, Bana gelirler.

5. Akıllarını Tezahür Etmemiş Olana doğrultanların sorunları daha büyüktür; çünkü hedef olarak Tezahür etmemiş Olan'a ulaşmak bedenlenmişler için çok güçtür.

6. Ama Bana sevgi ve saygıda bulunan, tüm fiillerini Ben'de terk eden, Bana yüce hedefim diye bakan, tek bir akılla (başka hiç bir şeye adanmadan) yapılan Yoga'yla Benim üzerime meditasyon yaparak,

7. Akılları her zaman Ben'de olanları, ey Arcuna, doğrusu Ben çok geçmeden ölümlü Samsara*'nın okyanusundan kurtarırım.

8. Aklını sadece Ben'de odaklar, zihnini Ben'de tutarsan, şüphesiz bundan sonra sadece Ben'de yaşayacaksın.

9. Eğer aklını sürekli olarak Ben'de odaklayamıyorsan, o halde, Bana sürekli uygulama Yoga'sıyla ulaşmaya çalış, ey Arcuna!

10. Eğer bu Abhyasa Yoga'yı bile uygulayamıyorsan, tüm fiillerini Benim adıma yapmayı dile; tüm fiillerini Benim adıma yaparak bile, mükemmelliğe ulaşacaksın.

11. Eğer bunu bile yapamıyorsan, o halde, Benimle birleşmeye sığınarak, kendine hakim olup, tüm fiillerinin meyvelerini terk et.

12. Doğrusu, bilgi uygulamadan; meditasyon bilgiden; fiillerin meyvelerinin terki meditasyondan daha iyidir; huzur, terki derhal takip eder.

13. Hiç bir varlıktan nefret etmeyen, herşeye karşı arkadaşça davranan ve şefkatli olan, bağımlılıktan ve egoizmden kurtulmuş olan, zevk ve acıda dengede duran, bağışlayıcı olan,

14. Her zaman halinden memnun olan, meditasyonda şaşmaz değimez olan, kati şekilde ikna olmuş olan, kendine hakim olan, aklı ve zihni bana adanmış olan Benim adanmışımı çok severim.

15. Dünyayı alt üst etmeyen, dünyanın da onu alt üst edemediği kişiyi, ve neşe, kıskançlık, korku ve endişeden kurtulmuş olan kişiyi de çok severim.

16. İsteklerden kurtulmuş, arı, uzman, kaygısız ve dertsiz olan, tüm başlangıçları ve girişimleri terk eden, bu suretle Bana adanmış kişiyi çok severim.

17. Sevinmeyen, nefret etmeyen, kederlenmeyen, arzulamayan, iyi ve kötüyü terk eden ve tam bir adanmayla dolu olan kişiyi çok severim.

18. Düşmana ve arkadaşa, yücelme ve yerilmeye karşı aynı olan, sıcak ve soğukta, ve zevk ve acıda aynı olan, bağımlılıktan kurtulmuş olan,

19. Tenkit ve övgüyü aynı şeyler olarak gören, sessiz olan, herşeyle memnun olan, evsiz, sabit bir akılla ve adanmayla dolu olan kişiyi çok severim.

20. Doğrusu, yukarıda açıklanan bu ölümsüz Dharma'yı inançla dolu olarak takip edip Beni yüce hedefi yapan adanmışları Ben fazlasıyla severim.

Bhagavat Gita,Bölüm 11

KOZMİK BİÇİMİN GÖRÜNÜMÜ YOGASI

Arcuna:

1. Bana duyduğun şefkatten dolayı, Özben'le ilgili bu en büyük sırrı açıklanmanla yanılsanmam yok oldu.

2. Varlıkların kaynağını ve yok oluşunu, ve ayrıca Senin tükenmez yüceliğini detaylı bir şekilde Sen'den duydum, ey lotüs kalpli Rab!

3. Ey Yüce Rab, Seni biraz önce Kendini tanımladığın gibi, Senin İlahi Biçimini görmeyi diliyorum, ey Yüce Kişi!

4. Ey Rabbim, eğer görmemin mümkün olduğunu düşünüyorsan, o halde, bana yok olmaz halini göster.

Krişna:

5. Ey Arcuna, Benim farklı çeşitteki, ilahi olan, çeşitli renklerde ve şekillerdeki yüz binlerce biçimimi seyret!

6. Aditya'ları, Vasu'ları, Rudra'ları, iki Asvin'i ve aynı zamanda Marut'ları seyret; ey Arcuna, daha önce hiç görülmemiş mucizeleri seyret!

7. Ey Arcuna, tek bir noktada merkezlenmiş -hareket eden ve etmeyen herşeyi kapsayan- tüm evreni ve başka neyi görmeyi diliyorsan onu burada, Bedenimde seyret.

8. Ama Beni bu şekilde kendi gözlerinle seyredemezsin; (bu yüzden) sana ilahi gözü veriyorum; Benim muhteşem Yoga'mı seyret.

Sancaya:

9. Krişna bunları söyleyerek Arcuna'ya Rab olarak Kendi yüce biçimini gösterdi.

10. Sayısız ağız ve gözlerle, sayısız harika görüntüyle, sayısız ilahi ziynetle, sayısız ilahi silahla yüceltilmiş,

11. İlahi çelenkler ve kıyafetler giyen, vücut yağlarıyla yağlanmış, her şeyi harika, göz alıcı, ebedi, her yanda yüzleri olan (Varlıktı).

12. Gök yüzünde bin tane güneş ihtişamla aynı anda parlasaydı, işte bu yüce Varlık'ın ihtişamı (gibi) olurdu.

13. Sonra Arcuna, orada, tanrıların Tanrı'sının bedeninde, bir çok grubu olan tüm evrenin bir olanda bulunduğunu gördü.

14. Arcuna, o zaman hayret içinde ve tüyleri diken diken olarak, başını Rabbin önünde eğdi ve avuç içlerini birleştirerek şöyle konuştu.

Arcuna:

15. Tüm tanrıları ve çeşitli varlık türlerini, lotüste oturan Rab Brahma'yı, tüm hikmet sahiplerini ve semavi yılanları Bedeninde gördüm, Ey Tanrı.

16. Senin bir çok kol, mide, ağız ve gözleri olan zincire vurulamaz biçimini her yanda görüyorum; ne bir başlangıç, ne bir orta ne de bir son görüyorum, ey evrenin Rabbi, ey Kozmik Biçim!

17. Sen'i taçlı, topuzlu, diskli görüyorum, bakması çok zor olan bir parlaklık kütlesi olarak heryerde ışıyorsun, ateş ve güneş gibi her yerde parlıyorsun, ve hudutsuzsun.

18. Sen Yok Edilmez Olansın, Yüce Varlık'sın, bilinmeye değer olansın, Sen bu evrenin büyük hazine dairesisin; Sen ebedi Dharma'nın yok edilmez koruyucususun; Sen Kadim Kişisin, ben (böyle) addediyorum.

19. Sen'i başlangıçsız, ortasız ve sonsuz olarak, sınırsız güçte, sayısız kolla (görüyorum), güneş ve ayı Gözlerin olarak, yanan ateşi Ağzın olarak, tüm evreni ısıtan Parlaklığını görüyorum.

20. Yeryüzü ve cennet arasındaki boşluk ve her taraf sadece Seninle dolu; Senin bu muhteşem ve korkunç biçimini gören, üç dünya da korkuyla titriyor, Ey yüce-ruhlu Varlık!

21. Doğrusu, Sana (bedenine) bu tanrılar giriyorlar; bazıları korkuyla Seni avuç içleri birleşmiş olarak "iyi olsun" diyerek övüyorlar. Bunu söyleyerek, büyük hikmet sahipleri ve mükemmelleşmiş olanlar Seni ilahilerle methediyorlar.

22. Rudra'lar, Aditya'lar, Vasu'lar, Sadhya'lar, Visvedeva'lar, iki Asvin'ler, Marut'lar, semavi şarkıcıların ruhları, Yakşalar, ifritler ve mükemmelleşmiş olanlar Sana büyük bir hayretle bakıyorlar.

23. Ey koca-kollu, Senin bir çok ağız ve gözleri, bir çok kolları, bacakları ve ayakları, mideleri olan, dişleriyle korkutucu görünen sınırsız biçimlerini görünce tüm dünya ile birlikte ben de dehşete düşüyorum!

24. Senin (Kozmik Biçiminin) ağızları sonuna dek açık, büyük ateşli gözlerle gök yüzüne değmesini, bir çok renkte parlamasını görünce, kalbim dehşete düşüyor ve ne cesaret ne de huzur bulabiliyorum, ey Vişnu!

25. Kozmik çözülmenin ateşi gibi parlayan ve dişlerle korkutucu olan ağızlarını görünce, ben ne dört yönü biliyorum ne de huzur buluyorum. Ey tanrıların Rabbi, ey evrenin meskeni, acı bana!

26. Dünyadaki krallarla birlikte Dhritarashtra'nın tüm oğulları; tüm savaşçılarımız arasındaki en iyileri ile birlikte Bhima, Drona ve Karna

27. Acele ederek korkunç dişleri olan ve seyredilmesi ürkütücü olan Senin ağızlarına giriyorlar. Bazıları, kafaları un ufak olana dek ezilerek, dişlerin arasındaki boşluklara saplanıp kalıyor.

28. Doğrusu, nehirlerin hızla okyanusa doğru akması gibi, bu insan dünyasının kahramanları da senin yanan ağızlarına giriyorlar.

29. Kelebeklerin (kendi) yok oluşlarını (hazırlayan) parlayan ateşe doğru acele ederek uçması gibi, bu varlıklar da Senin ağızlarına (kendi) yok oluşları için acele ederek giriyorlar.

30. Alev saçan ağzınla, tüm dünyaları yalayıp yutuyorsun. Ateşli ışınların, parlaklığıyla tüm dünyayı doldurarak, yanıyor, ey Vişnu!

31. Bu hiddetli biçimde bulunan Sen kimsin söyle bana. Sana selam olsun, ey Yüce Tanrı! Acı bana; Sen olan orjinal Varlık'ı bilmeyi arzuluyorum. Yaptıklarını açıkçası bilmiyorum.

Krişna:

32. Ben şimdi dünyaları yok etmekle meşgul olan, dünyanın-yok edicisi güçlü Zaman'ım. Sen olmasan bile, düşman ordularda dizilmiş bu savaşçıların hiç biri yaşamayacak.

33. Bu yüzden, ayağa kalk ve üne kavuş. Düşmanlarına karşı zafer kazan ve rakipsiz bir krallığın zevkini sür. Doğrusu onlar Benim tarafımdan zaten kılıçtan geçirildi; sen sadece bir araç ol, ey Arcuna!

34. Drona, Bhişma, Jayadratha, Karna ve diğer tüm cesaretli savaşçıların hepsi Benim tarafımdan kılıçtan geçirildi; öldür; korkuyla kederlenme; savaş! Savaşta düşmanlarına karşı zafer kazanacaksın.

Sancaya:

35. Rab Krişna'nın konuşmasını duyunca, iki büklüm olan (Arcuna) avuç içlerini birleştirerek, titreyerek, kendini (Krişna'nın) ayaklarına atarak, heyecandan zor konuşarak, eğilerek, korkuyla dolu olarak Krişna'ya şöyle söyledi.

Arcuna:

36. Ey Krişna, dünyanın zevkleri ve neşeleri Senin övgünde buluşuyorlar; ifritler her yandan korkuyla uçup gidiyorlar ve mükemmelleşmiş olanlar (Siddhalar) önünde eğiliyorlar.

37. Ve, ey Yüce Ruh, niye onlar (diğer herşeyden) daha büyük olan, yaratanın (Brahma) kaynağı olan Senin önünde eğilmesinler ki, ey Ebedi Varlık? Ey tanrıların Rabbi! Ey evrenin meskeni! Sen yok olmazsın, Varlık'sın, yokluksun ve yüce olansın (Varlık ve yokluktan üstün olansın).

38. Sen ilksel Tanrı'sın, kadim Purusha**'sın, bu evrenin yüce sığınağısın, bilensin, bilinebilensin ve yüce meskensin. Bu evren seninle kaplanmıştır, ey sonsuz biçimler Varlık'ı!

39. Sen Vayu'sun, Yama'sın, Agni'sin, Varuna'sın, aysın, yaratıcısın ve büyük-büyük babasın. Selamlar, Selamlar Sana binlerce kez, ve tekrar selamlar, selamlar Sana!

40. Hem önden hem de geriden selamlar Sana! Her yönden selamlar Sana! Ey, Herşey olan! Gücü ve yiğitliği sonsuz olan Sen herşeyi kapsarsın; bu sebepten Sen herşeysin.

41. Seni sadece bir arkadaş olarak görüp, Senin bu büyüklüğünü bilmeden, Sana sevgiyle veya dikkatsizlikle küstahça Ey Krişna!, Ey Yavada!, Ey Arkadaş! diye seslendiysem,

42. Oynarken, dinlenirken, oturuken ya da yemek sırasında tek başımızayken ya da yanımızda birileri varken eğlence olsun diye Seni herhangi bir şekilde suçladıysam, ey Achyuta - Sana yalvarırım ki beni affet!

43. Sen bu hareket eden ve etmeyen dünyanın Baba'sısın. Sen bu dünya tarafından hayranlık duyulansın. Sen en yüce gurusun; (çünkü) Sana denk hiç bir şey yok; o halde nasıl olur da üç dünyada Sana üstün gelen başka bir şey olabilir, ey dengi olmayan gücün Varlık'ı?

44. Bu yüzden, eğilerek, bedenimi ayaklarına atarak, Senin affını rica ediyorum! Bir babanın oğlunu, bir arkadaşın (iyi bir) arkadaşı, bir sevgilinin sevdiğini affetmesi gibi, Sen de beni affetmelisin, ey Tanrı!

45. Daha önce görülmemiş olanı görmekten mutluyum; yine de aklım korkudan sıkıntı içinde. Bana sadece (eski) biçimini göster, ey Tanrı! Acı bana, ey tanrıların Tanrı'sı!

46. Seni eskisi gibi; taçlı, topuzlu, elinde diski olan, dört kollu eski biçiminde görmeyi arzuluyorum, ey bin kollu Kozmik Varlık!

Krişna:

47. Ey Arcuna, bu Kozmik Biçim sana Benim tarafımdan, Benim Yogik gücümle lütfedilerek gösterildi; ihtişamla dolu olan, ilksel olan ve ebedi olan bu Kozmik Biçim senin dışında daha önce kimse tarafından görülmemiştir.

48. Ne Vedaları çalışmakla ve kurbanla, ne takdimelerle, ne ayinlerle, ne de sert çilelerle, bu insanlar dünyasında Beni senden başkası bu biçimde görebilir.

49. Benim korkunç biçimimi bu şekilde görmekten dolayı korkma ve şaşırma; korkunu tamamen gidermek ve kalbini ferahlatmak için, şimdi tekrar Benim eski biçimimi seyret.

Sancaya:

50. Arcuna'ya bunları söyledikten sonra, Krişna yine Kendi biçimini gösterdi; ve kendi nazik biçiminde durarak, dehşete düşmüş olanı (Arcuna'yı) teselli etti.

Arcuna:

51. Ey Krişna, Senin nazik insan biçimini görünce, şimdi kendimi toparladım ve kendime geldim!

Krişna:

52. Görmüş olduğun bu Biçimimi görmek çok zordur. Tanrılar bile onu seyretmenin her zaman özlemini duyarlar.

53. Ben, ne Vedalarla, ne çileyle, ne takdimeyle, ne de kurbanla, senin (bu kadar kolay) gördüğün biçimde görülmem.

54. (Kişi) Bu biçimdeki Ben'i, ancak tek bir akılla (başka hiç bir şeye adanmadan) yapılan adanmayla bilebilir, gerçekten görebilir ve ayrıca içine girebilir, ey Arcuna!

55. Tüm fiillerini Benim için yapan, Bana Yüce (Varlık) olarak bakan, Bana adanmış, bağımlılıktan kurtulmuş, hiç bir varlığa karşı düşmanlık beslemeyen kişi Bana gelir, ey Arcuna!